ภาพในความทรงจำ

ภาพเก่าสีจางๆใบนี้ เป็นภาพที่เก็บบันทึกความทรงจำอันมีค่าของนายชุมพจน์ คุณาบุตร ข้าราชการครูบำนาญของโรงเรียนวัดเกตุม ซึ่งเหตุการณ์ในภาพใบนี้ได้เกิดขึ้นเมื่อช่วงปี 2517 ซึ่งเป็นช่วงที่ตนเองได้ไปฝึกสอนที่โรงเรียนวัดสันติการาม จังหวัดราชบุรี เพราะว่าตนเองเรียนที่วิทยาลัยครูหมู่บ้านจอมบึง และต้องไปเป็นครูฝึกสอน 3 เดือน จึงจะผ่านหลักสูตร ตนเองจึงเลือกไปเป็นครูที่นั่น เพราะอยากไปเป็นครูที่ถิ่นธุรกันดาร เพราะแต่ก่อนนั้นพื้นที่ตรงนั้นยังไม่เจริญเช่นทุกวันนี้  และโรงเรียนวัดสันติการามก็เป็นโรงเรียนในพระบรมราชานุเคราะห์ของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช และพระองค์ท่านก็ได้เสด็จพระราชดำเนินไปเยี่ยมเยียนและไปดูงานการเรียนการสอน ซึ่งตอนนั้นก็ได้ให้ครูที่ไปฝึกสอนมาตั้งแถวรอรับพระองค์

ครูชุมพจน์บอกว่า ความรู้สึกตอนนั้นตื่นเต้นและดีใจอย่างบอกไม่ถูก เป็นครั้งแรกในชีวิตที่มีโอกาสได้ใกล้ชิดพระมหากษัตริย์ของแผ่นดิน สิ่งที่จำได้คือ พระองค์ท่านลงจากรถและทักทายกับบุคคลที่มารอรับเสด็จ และได้เข้ามาพูดคุยกับเพื่อนของตนที่อยู่หัวๆแถวว่า เป็นอย่างไรบ้างเหนื่อยไหม ซึ่งเพื่อนของตนก็ตอบพระองค์แบบกล้าๆกลัวๆและไม่รู้จะใช้ราชาศัพท์อย่างไรกับพระองค์ท่านไปว่า ก็เรื่อยๆพะยะค่ะ และท่านก็ทรงขอบใจครูฝึกสอนทุกคนที่มาช่วยสอนหนังสือให้กับเด็กที่โรงเรียนแห่งนี้ และหลังจากนั้นพระองค์ท่านก็ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงในการตรวจเยี่ยมโรงเรียนและจึงได้เสด็จกลับ

ครูชุมพจน์เล่าต่ออีกว่า เสียงของพระองค์ท่านนุ่มนวลและไพเราะมาก ท่านสง่างาม และพระองค์ท่านนับว่าเป็นผู้มีบารมีสูงมากในความรู้สึกของตนเอง เพราะก่อนที่พระองค์ท่านจะเสด็จมาถึงแดดร้อนมาก แต่เมื่อท่านเสด็จถึงและลงจากรถยนต์พระที่นั่งทุกอย่างกับร่มครึ้มมีเมฆมาปกปิดพระอาทิตย์เอาไว้ และเมื่อพระองค์เสด็จกลับแดดก็สว่างจ้าอีกครั้ง เหตุการณ์ในความทรงจำครั้งนั้นจึงนับว่าเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุด และตอนนี้ครูชุมพจน์ก็ตั้งมั่นว่าจะเป็นพสกนิกรที่ดี เป็นครูที่ดี ทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด

เอเชีย ภาพ / พรเพ็ญ ข่าว